ქარში გაშლილი თმები წელამდე
      ხელში ატმების  ყვავილის ტოტი...
თითქოს სინაზე, თითქოს გრძნობები...
და გულში მაინც, დარდი და შფოთი

       თითქოს წარსული გამქრალა სადღაც,
და დავიწყებას მიეცა დარდი..
            ვეღარ ვგრძნობ უკვე ტირილით დაღლას
 არც თვითონ ვიცი რად შემიყვარდი

ვცდილობ განვდევნო მოგონებები
      ნატვრებიც სადღაც შორს მოვისროლო
და გავაგრძელო უშენოდ სუნთქვა
რომ დგივიწყო ბოლოს და ბოლოს!